PempaTamang

सिक्किम डायरी - ४ असामान्य सामान्य विकास १993 देखि १99५ सम्म म दक्षिण जिल्ला विकास अधिकारी रहेको थिएँ। सिक्किममा यसलाई डिडिओ भन्ने चलन थियो। हाल यो उपाधिमा कुनै पद छैन।  विकास विभाग अन्तर्गत पर्ने कार्यलय हो यो।     विकास अधिकारी रहेको थिएँ। सिक्किममा यसलाई डिडिओ भन्ने चलन थियो। हाल यो उपाधिमा कुनै पद छैन।  विकास विभाग अन्तर्गत पर्ने कार्यलय हो यो।  क्रमको एक महत्त्वपूर्ण हिस्सा हो आइआरडिपी, एकीकृत ग्रामीण विकास योजना। यही योजनाभित्र पर्ने एक कार्यक्रम थियो जसलाई छोटकरीमा ड्वार्का भनिन्थ्यो। यसको पूर्ण रूप हो डेवलोपमेन्ट अफ वुमन एन्ड चाइल्ड इन रुरल एरियाज। हुनत महिला र बालबालिका भनिएको थियो तर बालबालिकामाथि कुनै कार्यक्रम गरिएको देखिएन र यसको निर्देशिकामा पनि उल्लेख थिएन। महिलाको सशक्तीकरण भए पछि बालबालिका सुरक्षित भइहाल्छ भन्ने धारणा बनिएको थियो सायद। यसमा समूहको गठन हुन्थ्यो र उत्पादनशील उद्धम प्रोत्साहन गरिन्थ्यो। बेंकबाट ऋण उपलब्ध गराइन्थ्यो र  जसको पचास प्रतिशत हिस्सा सरकारले सब्सिडी दिन्थ्यो।  यस्तै एक योजना हेर्न गएको थिएँ मेरा सहयोगीहरू लि...

सिक्किम डायरी -३ असामान्य सामान्य उच्च कोटिबाट 😃 १९८० को अन्ततिर दिल्लीबाट डेढ दुई महीने तालिम सकेर जन सम्पर्क विभागमा बहाली भएको एक लगत्तै सिक्किमको राजभवन सचिवालयमा मेरो स्थान्तरण भयो।  राज्यको पहिलो राज्यपाल बी बी लाल आफ्नो कार्यकाल पूरा गरेर गए पछि भारत सरकारले  नयाँ राज्यपाल होमी जे एच तल्यारखान नियुक्त भएको थियो। उनै राज्यपालले सरकारलाई उनको लागि जनसम्पर्क अधिकारी आवश्यकता रहेको इच्छा जाहेर गरेपछि मलाई त्यहाँ पठाइएको हो।  होमी जे एच तल्यारखान अन्य पार्सी झैँ व्यापारी नभएर एक राजनीतिज्ञ थिए। उनी यस कुनै सरकारी प्रतिष्ठानका अध्यक्ष र त्यस अघि महाराष्ट्रको राज्यमन्त्री पनि भएका थिए। गोरो, शारीरिक गठन गठिलो र कद सुहाउँदिलो थियो। उनको श्रीमती थ्रीटी तल्यारखान मुम्बईको एक चर्चित समाजसेविका र सोसियलाइट थिई। भारतको प्रसिद्ध टाटा परिवारसित सम्बन्धित। उनीहरूको एक मात्र सन्तान पुत्र कुनै व्वासायिक केन्द्रमा कार्यरत।  कार्यलयमा राज्यपाल महोदयले मलाई बोलाएर आदेश दिए खबरकागतको शुचि बनाउन भनेर। मैले पनि जाने र सुने जति खबरकागतको सूची बनाएर चडाएँ। त्यहाँ भारतबाट प्रकाशित हुने...

सिक्किम डायरी -१ असामान्य लाग्ने घटना सिक्किममा सामान्य रुपमा घटिरहेको हुन्छ। यही असमान्य घटनाको पहिलो प्रकरण यहाँ राखिरहेछु। 2016 को जुन महीनामा एउटा गाडीले मेरो खुट्टा हिर्काएर फ्राक्चर गरिदिए पछि मेरो घरको बाटोमा अति चनाखो भएर हिड्ने गरेको छु। केही दिन अघि बाटो काट्दै गर्दा एक स्कुटर तेज गतिमा आएको देखेँ र त्यसलाई बाटो छोडन पछि सरेँ। तर म छेउ आइपुग्न १५ फिट अघि लडखडाएर लड्यो। स्कुटर र ड्राइभर चिप्लिएर मदेखि दस फिट जति टाढा सरेर आए। मैले हतार हतार गएर उसलाई उठाएँ। उठाउँदा थाहा पाए ऊ केही पुड्को रहेछ र खुट्टा छोटो जिउ लामो भएको शरीर रहेछ।  स्कुटर रोक्दा खुट्टा भुइँमा राख्न मुश्किल हुँदो रहेछ। यसैले सहजै लडेको अनुमान लगाएँ।  कतै चोटपटक लागे कि भनेर हेरेँ । केही भएको थिएन। मैले हात समातेर उठाए पछि उठे। अनि आँखा फारेर मलाई भने "पैसा निकाल्नोस।" मैले भनेँ "किनँ?" उसले भन्यो स्कुटर बनाउनु पर्छ। मैले भनेँ "स्कुटर तपाईंले लडाउनु बनाउनु चाहिँ मैले ?" उसले फेरि भन्यो " मैले तपाईंलाई जोगाएँ। मैले स्कुटरले हिर्काएको भए के हुन्थ्यो ? यो जोगाएको पैसा दिनोस। ...